หมูแผ่นร้านใจ่เส็ง

สุดยอดภูมิปัญญาแห่งการถนอมอาหาร

หากจะพูดถึงเทศกาลไหว้เจ้าตามประเพณีของคนจีนแล้ว สิ่งที่หลายๆ คนนึกถึงคงจะหนีไม่พ้นอาหารคาวหวานหลากหลายชนิด ที่แต่ละครอบครัวได้เตรียมไว้สำหรับประกอบพิธีกรรม และแน่นอนว่าอาหารเหล่านั้นก็จะมีส่วนที่เหลือที่ไม่สามารถรับประทานหมดได้ภายในวันเดียว ชาวจีนในสมัยก่อนจึงได้คิดค้นวิธีการถนอมอาหารที่เหลือเพื่อให้สามารถเก็บไว้รับประทานได้นานขึ้น ซึ่งหนึ่งในวิธีเหล่านั้นก็คือการทำหมูแผ่นกรอบนั่นเอง

หมูแผ่นกรอบเป็นภูมิปัญญาการถนอมอาหารอย่างหนึ่งของชาวจีนทำกันมาอย่างยาวนาน แต่ก็ยังสามารถพบเห็นได้ในปัจจุบัน ในรูปแบบที่มีความหลากหลายขึ้น อีกทั้งยังกลายเป็นของติดไม้ติดมือไปฝากเพื่อนฝูงได้อีกด้วย โดยมีกรรมวิธีในการทำหลากหลายขั้นตอน เริ่มจากนำเนื้อหมูไม่ติดมันมาบดจนละเอียด ปรุงรสด้วยน้ำตาล น้ำปลา แต่จะไม่ใช้เกลือเพราะไม่ต้องการให้หมูแผ่นที่ได้มีรสชาติเค็มจนเกินไป จากนั้นนำมารีดจนเป็นแผ่นบาง ก่อนจะนำไปตากแดดจนแห้ง แล้วนำไปย่างด้วยเตาถ่านแทนการอบ เพราะจะทำให้ได้หมูที่กรอบและอร่อยกว่า

ซึ่งในปัจจุบันร้านที่ยังใช้กรรมวิธีเหล่านี้หายากขึ้นไปทุกทีด้วยเทคโนโลยีทันสมัยที่มีอยู่มากมาย ทำให้ร้านต่างๆ หันไปใช้เตาอบไฟฟ้าแทนการตากแดดแล้วนำไปย่าง แต่ไม่ใช่สำหรับ “ร้านใจ่เส็ง” ร้านโชห่วยเล็กๆ ที่ตั้งอยู่บริเวณสี่แยกวัดดวงแขมานานกว่า 60 ปี ร้านนี้ยังคงทำหมูแผ่นด้วยกรรมวิธีดั้งเดิมจนถึงทุกวันนี้ ถือว่าเป็นภูมิปัญญาที่สืบทอดมาตั้งแต่อดีตที่ควรค่าแก่การอนุรักษ์ไว้ในปัจจุบัน

การเดินทางเพื่อไปเรียนรู้วิถีชีวิตในชุมชนเล็กๆ แต่น่ารักและเปี่ยมเสน่ห์ของเราจบลงในช่วงบ่ายๆ พวกเราทั้งอิ่มท้องและได้รับความรู้มากมาย ต้องขอขอบคุณพี่ ป้า น้า อา คุณตา คุณยาย ในชุมชนที่เมตตาให้ข้อมูลกับพวกเรา อีกทั้งขอขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่มีส่วนร่วมในการจัดทำนิตยสาร D-Tell ฉบับนี้ โดยเฉพาะนายกฤตกานต์ โภคินธรณ์ ช่างภาพคนเก่ง นายนันทพงษ์ จักรเครือ และนางสาวพรธีรา จรรยาศิริ ที่ช่วยคิดบทสัมภาษณ์และเรียบเรียงบทสัมภาษณ์ คุณพ่อคุณแม่ของเราทุกคน และอาจารย์ที่ปรึกษาทั้งสองท่านที่คอยให้คำปรึกษา ขอบคุณท่านผู้อำนวยการและอาจารย์โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ปทุมวัน ทุกท่าน และสุดท้ายนี้ขอขอบคุณทางโครงการ SCB กล้าใหม่ใฝ่รู้ ที่ได้จัดโครงการดีๆ แบบนี้ขึ้น เพื่อให้เยาวชนอย่างพวกเราได้รู้จักและภูมิใจในชุมชนของพวกเรามากขึ้น