จักสานย่านลิเภา

ป้าบอกกับเราว่า “ อยากอยู่แบบพอเพียงมากกว่ามีแค่ไหนก็แค่นั้นไม่มีข้อผูกมัด บางครั้งบริษัทสั่ง 50 ชิ้น แต่เราจะส่งให้เขาเท่าที่มี บางเดือนก็ส่งให้เขา 5 ชิ้น ถ้าเยอะหน่อยก็ประมาณ 20-50 ชิ้น เพราะแต่ละชิ้นต้องใช้ระยะเวลาในการทำค่อนข้างนาน และปัจจุบันมีคนทำกันอยู่แค่ 2-3 คน ต่างจากสมัยก่อน ถ้าเปิดเป็นบริษัทก็คงต้องเหนื่อยมากขึ้น ต้องหาคนทำเพิ่มขึ้น ต้องเรียนรู้การตลาดและอุปสรรคอีกหลายอย่างที่ต้องเจอ ป้าอยากอยู่แบบพออยู่พอกินมากกว่า ที่ยังทำอยู่เพราะเป็นสิ่งที่เรารัก เรามีความสุขกับมัน เลยไม่อยากทิ้งมัน อยากอนุรักษ์ภูมิปัญญาของคนที่นี่ให้ยาวนานที่สุด”

สุดท้ายนี้ป้าอยากฝากอะไรถึงคนรุ่นใหม่บ้างไหมคะ? “…ป้าอยากฝากให้คนรุ่นใหม่หันมาสนใจและให้ความสำคัญกับภูมิปัญญาท้องถิ่นของตนเองให้มากขึ้น เพราะแต่ละท้องถิ่นจะมีของดีที่มีเอกลักษณ์แตกต่างกันออกไป คนต่างประเทศเองยังชื่นชมในภูมิปัญญาของคนไทย หากคนรุ่นใหม่สามารถประยุกต์ใช้กับงานออกแบบสมัยใหม่ จะสามารถเพิ่มมูลค่าของผลิตภัณฑ์ได้มากยิ่งขึ้น แต่ถ้าหากไม่สนใจที่จะอนุรักษ์หรือสืบสานต่ออีกไม่นานภูมิปัญญาของบรรพบุรุษของเราก็จะค่อยๆจางหายไปตามกาลเวลา ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเสียดายอย่างยิ่ง ”