หยูง้วน ร้านอาหารที่เชื่อมชีวิตนับร้อยเข้าด้วยกัน

“หิวแล้วไปกินอะไรดี ตังค์ก็ไม่มี” น่าจะเป็นสิ่งที่หลาย ๆ คนเคยคิดตอนช่วงเวลาอาหาร พอคิดแล้วท้องก็ส่งเสียงประท้วง

หากอยู่สาธร คำตอบของหลายๆ คนก็น่าจะเป็น ”หยูง้วนโภชนา” ร้านก๋วยเตี๋ยวที่ราคาสบายกระเป๋า อาหารอร่อย มีคุณภาพ ที่แค่เดินไปใกล้ๆ ก็ส่งกลิ่นมาเชิญชวนแล้ว

พวกเราไปถึงร้านเวลาบ่ายโมง สิ่งแรกที่เราเห็นคือป้ายแนะนำร้านอาหารอร่อยและสะอาดของ จส.100 โต๊ะภายในร้านเต็มไปด้วยลูกค้าหลากเพศต่างวัยนั่งทานก๋วยเตี๋ยวที่ตัวเองชอบอย่างมีความสุข พวกเราเข้าไปนั่งในร้าน สั่งก๋วยเตี๋ยวคนละชามตามเมนูโปรด เติมพลังเสร็จ คุณอาพรทิพย์ ทองจันทรา หรือที่พวกเราเรียกว่าอาเป็ดเจ้าของร้านหยูง้วนโภชนาก็พร้อมให้เราสัมภาษณ์พอดี

:: ความเป็นมา ::

“ร้านเราเปิดมา 60 ปีแล้วจ้ะ” อาพรทิพย์เปิดเรื่อง

“แต่ทีแรกร้านไม่ได้อยู่ตรงนี้นะ”

อาเป็ดเล่าว่าพ่อแม่ของเธอเป็นคนจีน เริ่มมาเปิดร้านหาเลี้ยงชีพตอนพี่ชายของอาเป็ดอายุ 10 ปี ตอนเริ่มยังไม่ได้ทำร้านก๋วยเตี๋ยว พ่อของอาเป็ดเข็นรถเข็นไปแถวสวนสัตว์ดุสิตเพื่อจะขายน้ำและขนม

“บางทีหลับก็โดนขโมยของ” อาเป็ดเล่าไปหัวเราะไปเมื่อเธอนึกถึงความหลัง นานๆ เข้าพ่อของอาเป็ดก็เปลี่ยนมาขายแถวโรงหนังปริ๊นซ์รามาตรงบางรัก

เธอเล่าถึงความทรงจำที่ในตอนนั้นแถวนี้มีร้านอาหารเต็มไปหมด ตอนพักกลางวันที่โรงเรียน เธอต้องวิ่งกลับมาที่ร้านของเธอเพื่อทานข้าวและล้างหม้อล้างไห เพื่อนๆ ของเธอยังมาช่วยล้างบ่อยๆ จากนั้นก็วิ่งกลับไปโรงเรียน

ที่ร้านหยูง้วนนี่ ครอบครัวเธอไม่ได้มาสืบทอดกิจการทั้งครอบครัว ยังทำอยู่เพียงบางคนเท่านั้น อย่างพี่ชายของอาเป็ดก็เปิดร้านขายสายไฟ ส่วนน้องสาวก็แต่งงานออกไป

ในตัวร้านอาหาร มีภาพประดับอยู่ประปรายที่ข้างฝา

อาพรทิพย์กล่าวว่า รูปพวกนั้นมีมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายายแล้ว อีกมุมหนึ่งมีใบประกาศนียบัตรรับรองรสชาติของอาหารอยู่มากมาย

หนึ่งในนั้นคือบทความจาก Bangkok Post’s Outlook (บางกอกโพสต์เอาท์ลุค)

:: ไม่ใช่แค่ร้านก๋วยเตี๋ยว ::

ร้านหยูง้วนไม่ได้มีแต่ก๋วยเตี๋ยว แต่ยังมีสายใยระหว่างเจ้าของร้านและเหล่าพนักงานที่พิเศษกว่าที่ไหนๆ เปิดบริการตั้งแต่ 8 โมงเช้าถึง 5 ทุ่ม เราอดทึ่งไม่ได้ งานคงหนักน่าดู อาพรทิพย์บอกพวกเราว่า เธอพยายามปิดร้านให้เร็ว เพราะพนักงานก็เหนื่อย

“อาอยากให้พวกเขาได้พักมากกว่า นี้น่ะจ้ะ”

ที่ร้านเคยมีคนงานถึง 30 คนแต่ตอนนี้มีอยู่ 16 และอีก 10 คนจากครอบครัวของเธอ พนักงานส่วนใหญ่มาจากร้อยเอ็ด ส่วนใหญ่อยู่มานาน อย่างคนลวกก๋วยเตี๋ยวก็อยู่มา 30 ปีแล้ว สายใยของเจ้าของและพนักงานแน่นแฟ้น ต่างคนต่างเชื่อใจซึ่งกันและกัน

:: ลูกชิ้นและน้ำ ซุป ::

“อะไรทำให้หยูง้วนเป็นหยูง้วน” เป็นคำถามที่เราถามอาเป็ดไป เธอคิดสักพักหนึ่งแล้วตอบกลับมาว่าน้ำซุปและลูกชิ้น คือของเด็ดของร้านนี้ มีซุป 2 แบบคือซุปปลาและซุปกระดูกหมู

“แถวนี้มีโรงงานแฮมอยู่ เราจะไปขอซื้อกระดูกหมูมาวันละ 50 โล” อาเป็ดพูดอย่างยิ้มแย้ม เธอกล่าวต่ออีกด้วยว่าพวกซุปปลาส่วนใหญ่จะทำในวันธรรมดา

ระหว่างที่เรากำลังคุยกับคุณอาเจ้าของร้านใจดี เธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าเธออยากให้พวกเราเข้าไปดูตอนที่พนักงานทำลูกชิ้น

หยูง้วนทำลูกชิ้นปลาเองจากเนื้อปลาแท้ ร้อยเปอร์เซ็นต์ ที่สำคัญปัจจุบันนี้ร้านที่ทำเองหายไปแทบหมด ร้านก๋วยเตี๋ยวส่วนมากจะสั่งลูกชิ้นจากโรงงาน

“ถ้าเราไม่ทำใครจะทำ จริงมั้ยจ้ะ” ป้าเป็ดพูดชวนให้คิด

ขั้นตอนการทำเริ่มจากการปั้นส่วนผสมเนื้อปลา ปั้นเสร็จก็แช่น้ำร้อนไว้ให้เซ็ตตัวแลว้ เอาใส่ตู้เย็นเป็นอันเสร็จ พอจะเอามาเสิร์ฟลูกค้าก็นำไปลวกไปทอดตามที่จะใช้ในเมนูนั้นๆ

เราชวนพี่พนักงานที่กำลังปั้นลูกชิ้นคุย เขากำลังทำฮือก้วย บอกว่า “ก็ปั้นวันละถังนี่ล่ะครับ” เขาพูดพลางชี้ไปที่ถังไซส์ยักษ์ข้างตัว ใช้เวลาปั้นอย่างเดียวราวชั่วโมงครึ่ง หลังจากนั้นก็เอาฮือก้วยที่ปั้นไปทอด พร้อมบอกว่า ถึงจะอยู่หน้าเตามา 10-15 ปี ก็ยังไม่ชินกับความร้อนที่หน้าเตาอยู่ดี

หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวของหยูง้วน นอกจากจะอิ่มท้องแล้ว ใจเรายังอิ่มเอมไปด้วยความอุ่นใจ และหวังว่าร้านอาหารเล็กๆ อันแสนอบอุ่นนี้จะสามารถส่งต่อความสุขให้กับผู้คนที่มาลิ้มลองรสชาติ ให้รู้สึกเหมือนที่พวกเราได้สัมผัสด้วย