แตนทะเล…ทำไงดีล่ะ
เวลาไปดำน้ำ หลายคนมักจะรู้สึกเหมือนโดนเข็มนับพันเล่มตำ ทำให้เสียบรรยากาศการชมความงามของโลกใต้ทะล จากนั้นก็เริ่มคันบางคนเริ่มมีตุ่มสีแดงขึ้นมาซึ่งเป็นอาการของพิษแตนทะเล
เวลาไปเที่ยวป่า เรามักจะพบ ผีเสื้อ หลายชนิดไปรวมกันอยู่ตามริมห้วยหรือแอ่งน้ำ มากกว่าจะมาเกาะตามดอกไม้ นั่นก็เพราะนอกจากการกินน้ำหวานจากดอกไม้แล้ว ผีเสื้อยังต้องการของเหลวที่มีแร่ธาตุต่างๆ ด้วย
แร่ธาตุต่างๆ นั้นจะหาได้จากทั้งซากสัตว์ ผลไม้เน่า แม้กระทั่งปัสสาวะหรือมูลสัตว์ ที่มักจะอยู่ตามพื้นดินหรือแอ่งน้ำ จนเป็นที่ชุมนุมของผีเสื้อตัวผู้ที่ต้องการแร่ธาตุเหล่านี้ในการสร้างสเปิร์มและกลิ่นหอมพิเศษเพื่อดึงดูดตัวเมีย ส่วนผีเสื้อตัวเมียนั้นกินแต่น้ำหวานดอกไม้เสมอ
ตามแอ่งน้ำหรือที่ชื้นแฉะริมถนน ซึ่งมักเป็นที่โล่งแสงส่องถึง อาจพบผีเสื้อลงไปหากินรวมกันเป็นจำนวนนับร้อยนับพันตัว เกาะกันแน่น จึงเรียกกันว่า โป่งผีเสื้อ ในฤดูแล้งจะมีโอกาสพบโป่งผีเสื้อมากกว่าช่วงอื่น เพราะแหล่งน้ำมีจำกัด ผีเสื้อจึงต้องมารวมตัวกัน นับเป็นโอกาสดีในการไปเฝ้ารอดูและสังเกตลักษณะเด่นของผีเสื้อแต่ละชนิดได้
เวลาไปดำน้ำ หลายคนมักจะรู้สึกเหมือนโดนเข็มนับพันเล่มตำ ทำให้เสียบรรยากาศการชมความงามของโลกใต้ทะล จากนั้นก็เริ่มคันบางคนเริ่มมีตุ่มสีแดงขึ้นมาซึ่งเป็นอาการของพิษแตนทะเล
เคยไหม เวลาไปเที่ยววัด หรือศาสนสถาน โดยเฉพาะในภาคเหนือ จะมีป้ายติดว่า ห้ามผู้หญิงเข้า…เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น วันนี้ นายรอบรู้ มีเรื่องราวมาบอก
ในยุคสมัยที่เทคโนโลยีไม่เฟื่องฟู คนภูเก็ตสมัยก่อนเดินทางสัญจรทางบกด้วยวิธีลากจูงเช่นใช้ม้าลากเรียก แบ้เชี้ย ใช้คนลากเรียก หล่างเชี้ย แต่เมื่อเวลาเปลี่ยน เครื่องยนต์มาแทนที่แรงงาน เป็นจุดเริ่มต้นของภูมิปัญญาที่ชาวภูเก็ตรู้จักกันดีในชื่อ รถโพถ้อง
หลายคนคงคุ้นเคยกับภาพจิตรกรรมฝาผนังอันงดงามอ่อนช้อย ส่วนมากเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับพุทธประวัติและชาดก ถ้าบอกว่าเราจะชวนไปดู “ฮูปแต้ม” คุณนึกออกไหมว่าคืออะไร
© 2018 All rights Reserved.