ท่านพระครูวิเชียรเล่าว่า เหตุการณ์ครั้งนั้นตรงกับวันที่ 18 ตุลาคม 2511 ซึ่งเป็นเวลากว่า 49 ปีแล้ว ในหลวงรัชกาลที่ 9 และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ในรัชกาลที่ 9 เสด็จฯ มาทรงถวายผ้าพระกฐินเป็นการส่วนพระองค์ ณ วัดไผ่ล้อม อำเภอเมืองตราด จังหวัดตราด
วันนั้นฝนตก ในหลวงเสด็จฯ มาถึงที่ทุ่งกว้างใกล้วัดโดยเฮลิคอปเตอร์ ทรงพบกับประชาชนชาวตราดที่รอต้อนรับพระองค์อยู่เป็นจำนวนมาก จากนั้นเสด็จเข้าโบสถ์เพื่อถวายพระกฐินหลวงและมีพระราชปฏิสันถารกับเจ้าอาวาสวัดไผ่ล้อมสอบถามสารทุกข์สุกดิบของคนตราด
ครั้งนั้นพระองค์ตรัสว่าจะไม่มาจังหวัดตราดอีกแล้ว ชาวตราดฟังแล้วก็ใจหาย ก่อนที่พระองค์จะตรัสต่อว่า
“จังหวัดตราดไม่มีอะไรที่เราต้องกังวล ต้องการให้ช่วยเหลือ ประชาชนไม่เดือดร้อน ล้วนกินดีอยู่ดี”
การเสด็จครั้งนั้นจึงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เสด็จประพาสเมืองตราด
หากแต่พระองค์ทรงเสด็จฯ ไปยังถิ่นทุรกันดารอื่นๆ ตลอดระยะเวลาทรงงานของพระองค์
เรื่องเล่าดำเนินมาถึงจุดนี้ เราทั้งสามล้วนแต่มองหน้ากันท่ามกลางเสียงลมที่ดังชัดขึ้น รู้สึกปลาบปลื้ม ตื้นตัน มีความเศร้าและความอาลัยปนอยู่อย่างบอกไม่ถูก…
ตราดเป็นจังหวัดเล็กๆ ที่ไม่ได้เจริญด้วยวัตถุหรือเทคโนโลยีเช่นจังหวัดหัวเมืองต่างๆ จังหวัดที่มีคนรักบ้านรักเมือง ภูมิใจในประวัติศาสตร์ชาติของตน อยู่ร่วมทุกศาสนาอย่างกลมเกลียว และเทิดทูนสถาบันสูงสุดด้วยความจงรักภักดี
เป็นหนึ่งวันที่ได้ให้เราย้อนคิด ทำให้เรามั่นคงขึ้น ไม่โอนเอน และพร้อมตั้งรับวันพรุ่งนี้ที่จะมาถึง