ตื่นเช้าไปสูดอากาศหนาวบนยอดภู

ประสบการณ์ที่ผู้มาเยือนทุกคนต้องผ่านคือ การบังคับตัวเองให้ลุกจากที่นอนตั้งแต่ตี 4 นั่งรถมาบริเวณบ้านร่มโพธิ์เงินเพื่อเปลี่ยนเป็นรถกระบะโฟร์วีลขึ้นไปยังยอดภู เส้นทางค่อนข้างสูงชัน และคดเคี้ยว การใช้บริการรถจากชาวบ้านสะดวกและปลอดภัยกว่า เพียงราคาคนละ 100 บาท หรือ ขั้นต่ำ 500 บาท เท่านั้นเอง (ถ้ามาแค่ 2 คนจะคิดเป็นเหมารอบละ 500 บาท)

จากนั้นรถจะมาจอดที่เชิงภูให้เราต้องเดินเท้าขึ้นทางเดินบันไดดินไปอีกราว 350 เมตร อย่าลืมเตรียมไฟฉายเพราะต้องก้าวขึ้นตามกลางความมืด และควรใส่รองเท้าผ้าใบ หรือฉีดสเปรย์สมุนไพรไล่ยุงที่ขาและเท้า เพราะช่วงต้นฤดูหนาวอาจจะพบกับกองทัพทากที่มารังควาน

แนะนำให้เดินขึ้นอย่างไม่ต้องรีบร้อน เหนื่อยก็หยุดพัก ไม่กี่อึดใจเราจะถึงช่วงยอดภูชี้ดาว ที่เริ่มมองเห็นในแสงสลัว ไม่นานสัญญาณการปรากฏขึ้นของดวงอาทิตย์ก็เผยออกมา

บางวันที่อากาศดีคงได้เห็นท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเฉดสีจากสีดำสนิทเป็นสีม่วงเข้มและฟ้าทีละน้อย แต่วันที่เราไปนั้นอากาศปิดจึงมีแต่หมอกสีขาวห่มคลุมทุกอย่างไว้ในความเลือนลาง จนกระทั่งพระอาทิตย์ปรากฏกายสาดแสงให้ความอบอุ่น เราจึงเริ่มมองเห็นทะเลหมอกสีขาวราวปุยนุ่นซ่อนตัวอยู่ในหุบเขารอบตัว เป็นดังทะเลกว้างใหญ่สุดสายตา มียอดภูแต่ละแห่งเป็นเหมือนเกาะแก่งที่โผล่ขึ้นมา เหมือนกับภาพสวรรค์ในจินตนาการ