ชาวบ้านจึงหารือกันและนำแนวคิดของสะพานซูตองเป้ ที่อำเภอเมือง จังหวัดแม่ฮ่องสอนมาใช้ โดยมีชาวบ้านส่วนหนึ่งบริจาคที่ดินในนาข้าวของตัวเอง และอีกหลายๆ คนมาลงแรงช่วยกันสานสะพานไม้ไผ่กว้างราว 1.5 เมตร แต่ยาวถึง 815 เมตร เชื่อมโยงให้คนเดินไปหาพระพุทธศาสนา ซึ่งถือเป็นการทำกุศลอันยิ่งใหญ่

ชื่อสะพานเป็นภาษาไทใหญ่ โข หรือ ขัว หมายถึงสะพาน และกู้โส่ หมายถึงกุศล รวมกันจึงแปลว่า “สะพานบุญ”ชาวบ้านชาวไทใหญ่ยังเชื่ออีกว่า การสร้างสะพานเป็นการต่ออายุของทุกๆ คนในครอบครัวให้ยืนยาวออกไป ดังนั้นสะพานโขกู้โส่ จึงเป็นสะพานแห่งบุญที่แท้จริง

เพื่อความคงทนถาวร ชาวบ้านจึงทำโครงสร้างสะพานเป็นเหล็กตั้งอยู่บนเสาปูนเพื่อความแข็งแรง เริ่มตั้งแต่ปลายเดือนเมษายน พ.ศ. 2559 ใช้เวลา 3 เดือน จึงแล้วเสร็จก่อนออกพรรษา พระสงฆ์ใช้เวลาเดินเพียง 15 นาที ก็เดินมาถึงหมู่บ้าน ให้เด็กๆ ใส่บาตรทันก่อนไปเรียนหนังสือ ชาวบ้านทำบุญกันทันทุกเช้าก่อนออกไปทำงานในไร่นา

ในแต่ละฤดูกาลสะพานจะสวยงามไปคนละแบบ ช่วงฤดูฝน ราวเดือนกันยายน ข้าวในนาจะมีสีเขียวขจี ดูชุ่มฉ่ำสบายตา เดือนตุลาคมไปจนถึงธันวาคม ทุ่งนาจะเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเหลืองทองอร่ามเพราะข้าวออกรวง หากใครอยากมาถ่ายภาพพระสงฆ์เดินบิณฑบาตในช่วงเช้าท่ามกลางสายหมอก ควรมารอตั้งแต่ราว 6-7 โมงเช้า