ขุมทรัพย์จากแหล่งน้ำบริสุทธิ์

ลุงเจริญพร ชัยยะกิจ ปราชญ์ชาวบ้านวัย 60 มายืนรอพวกเราในชุดม่อฮ่อม ก่อนพาเราไปไหว้ศาลเจ้าพ่อคำทอง สิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำหมู่บ้านที่ชาวบ้านช่วยกันสร้างไว้บริเวณตาน้ำ แหล่งกำเนิดสาหร่ายน้ำจืดที่ลุงและชาวบ้านเรียกว่า “เตา” ซึ่งเป็นดังขุมทรัพย์ล้ำค่าของคนที่นี่

เตาจะขึ้นเองตามธรรมชาติ ตามแหล่งน้ำที่ใสสะอาด และต้องมีอากาศเย็น มีแสง อุณหภูมิในน้ำพอเหมาะ เดิมมีเฉพาะฤดูฝน แต่ชาวบ้านนาคูหาใช้ภูมิปัญญาในการทำบ่อเตาที่เก็บได้ตลอดปี ลุงเจริญลงไปเก็บเตาในบ่อให้เราดูด้วยการใช้มือข้างหนึ่งจับไม้ไผ่ที่เหลาไว้จนเรียวยาว วางไม้ลงบริเวณที่มีเตาแผ่กระจายใต้ผิวน้ำแล้วควงไม้ให้เตาม้วนติดขึ้นมาเป็นเส้นสายสีเขียววาววับยามต้องแดด

ลุงเจริญรูดเตาออกจากไม้ลงกะละมัง จนได้มากพอก็นำขึ้นมาล้างให้สะอาด  บีบจนแห้งห่อด้วยใบตองนำมาวางขายที่เพิงไม้ริมทาง นอกจากนำเตาสดไปขายหรือนำมาประกอบอาหารแล้ว ชาวบ้านที่นี่ยังพัฒนาต่อยอดเป็นผลิตภัณฑ์แปรรูป คือข้าวเกรียบเตาและสบู่เตา สร้างรายได้เสริมอีกด้วย

ในป่ารอบบ้านนาคูหายังมีขุมทรัพย์อีกเพียบ วัตถุดิบชั้นดีที่ไม่ต้องซื้อหาเหล่านี้ถูกนำมาปรุงเป็นเมนูชั้นเลิศต้อนรับแขกผู้มาเยือนหลายอย่าง เช่น ตำเตา หลามบอน แกงไก่บ้านหยวกป่า แกงแค น้ำพริกกะปิ น้ำพริกตาแดง น้ำพริกน้ำปู๋กินกับหน่อไม้ลวกและสารพัดผักพื้นบ้าน อีกทั้งหนอนรถด่วนหรือหนอนไม้ไผ่ก็นำมาคั่วหรือทอด กินอร่อยเคี้ยวเพลินเชียวละ

อิ่มจากของคาวก็มีผลไม้เนื้อฉ่ำอย่างลองกองให้ตบท้าย  นอกจากจะเก็บสดๆ มาวางขายที่เพิงไม้ริมทาง เจ้าของสวนยังใจดีพาเข้าสวนไปเก็บลองกองกินจากต้นด้วย  ทั้งเงาะ ลองกอง และทุเรียน และในสวนจะเต็มไปด้วยสีสัน แดง เหลือง เขียว ละลานตา นอกจากนี้ยังปลูกเมี่ยง กาแฟ และพืชผักสวนครัว แซมใต้ร่มไม้ด้วย  เรียกว่าเก็บกินเก็บขายได้ตลอดทั้งปี