ระยะทางเกือบ 7 กิโลเมตรที่ต้องเดินนั้นส่วนใหญ่เป็นทางขึ้นเขา พวกเราจึงเลือกสวมใส่เสื้อผ้าเบาสบาย รองเท้าหุ้มส้นที่พื้นรองเท้ายึดเกาะ  พื้นดินเปียกแฉะ และยังเตรียมเสื้อกันฝนและถุงพลาสติกกันน้ำสำหรับใส่ของ ทั้งไม่ลืมน้ำดื่มและของจำเป็นเช่นหยูกยาเผื่อไว้ยามเจ็บไข้เราเดินเลาะไปตามลำธารด้านล่างของน้ำตก จากนั้นก็เดินสูงขึ้นผ่าน น้ำตกชั้นต่างๆ รวม 5 ชั้นอันมีชื่อไพเราะคล้องจอง–ภูสอยดาว สกาวเดือน เหมือนฝัน กรรณิการ์ สุภาภรณ์  รอบบริเวณร่มรื่นด้วยไม้ใหญ่สมเป็นป่าดิบชื้น

เรามาถึง “เนินส่งญาติ” เป็นจุดแรก  ขุนเขาเบื้องหน้าดูสูงชัน เจ้าหน้าที่อุทยานฯ ผู้นำทางจะบอกเราว่าเนินนี้ยังเด็กๆ ถ้าเทียบกับอีกหลายเนินข้างหน้าชื่อ “เนินส่งญาติ” มีที่มาจากครั้งที่พื้นที่นี้ยังเป็นพื้นที่สีแดง–พื้นที่สู้รบระหว่างฝ่ายรัฐกับพรรคคอมมิสต์แห่งประเทศไทยญาติพี่น้องของทหารไทยที่จะขึ้นไปประจำการบนภูสอยดาวจะพากันมาส่งและร่ำลาที่เนินแห่งนี้

จากนี้ไปเส้นทางจะสูงชันและยากลำบากยิ่งขึ้นจาก “เนินส่งญาติ” สู่ “เนินมรณะ” จากเนินส่งญาติต้องเดินขึ้นเขาเป็นระยะทางยาวไกล แค่เห็นเส้นทางข้างหน้า ใจหนึ่งก็หวิวๆ แต่อีกใจก็ฮึด กัดฟันเดิน    ต้านแรงโน้มถ่วงของโลกไปตามทางซิกแซ็กขึ้นสู่เนินสูงลูกแล้ว  ลูกเล่า  จากเนินปราบเซียนไปสู่เนินป่าก่อและเนินเสือโคร่ง  ระยะทางที่ผ่านแม้ไม่ใกล้แต่ก็เดินสบาย ทั้งไม่สูงมากอย่างที่คิด จากนั้นเราก็ไปต่อยังเนินมรณะ เนินท้ายสุด