สมัยเด็กจำได้ว่า การมาแถวย่านนางเลิ้งทำให้ฉันตื่นเต้นได้ตลอด  นอกจากสถาปัตยกรรมเก่าแก่ดั้งเดิม ยังมีวิถีชีวิตของผู้คนในตลาด และอีกส่วนก็วุ่นอยู่กับการพนันขันต่อม้าแข่งในยามบ่าย  ปัจจุบันสนามม้าและบ้านเก่านางเลิ้งคงเป็นอีกหนึ่งหมุดหมายที่กลายเป็นเพียงความทรงจำอันล้ำค่าไปเสียแล้ว

การกลับมาเยือนนางเลิ้งครั้งนี้เป็นอีกครั้งที่ความรู้สึกเปลี่ยนไป  ภาพของต้นไม้และบ้านเก่าหายไป เหลือแต่เพียงท้องถนนและรถราวิ่งกันขวักไขว่  ความร้อนค่อยๆ ระอุขึ้นเรื่อยๆ จนคอเริ่มแห้งผาก ถ้าได้น้ำสักแก้วคงจะดีไม่น้อย…

สมองและสายตาทำงานสอดประสานกันเป็นหนึ่งเดียว ประมวลผลได้ว่า ได้เวลาหาที่นั่งหลบแสงแดดยามบ่ายแล้ว ฉันจึงชวนเพื่อนเดินมาจากแยกนางเลิ้ง  เดินมาไม่ไกล สายตาก็สะดุดกับข้อความว่า “กชาติ café”

ครั้งแรกที่ฉันมองผ่าน เห็นเป็นคาเฟ่ขนาดเล็กติดริมถนน แต่เมื่อผ่านช่องทางเดินเข้าไปเท่านั้น สิ่งที่เห็นด้านหน้าร้านกลายเป็นเหมือนภาพลวงตาซึ่งพรางสิ่งล้ำค่าไว้ด้านใน