แต่ครั้นพอถึงหน้าฝนที่มาพร้อมกับความชุ่มฉ่ำ สายน้ำฝนที่ตกลงมาจะไหลผ่านลานหินซึ่งไม่ดูดซับน้ำไปอย่างรวดเร็ว เมื่อย่างสู่ช่วงปลายฤดูฝนที่สายฝนเริ่มลดปริมาณลง การไหลของสายน้ำจึงลดความแรงตามไปด้วย เหลือเพียงการไหลรินเอื่อย ๆ บางครั้งน้ำก็หยุดไหลแล้วค้างขังตามแอ่งบนลานหิน ดินตะกอนที่มาพร้อมสายน้ำจึงนอนก้นในแอ่ง นานวันเข้าดินตะกอนที่เต็มไปด้วยแร่ธาตุก็เริ่มสะสมหนามากขึ้นจนเพียงพอที่เมล็ดของพันธุ์ไม้เล็ก ๆ ที่ร่วงหล่นตามพื้นดินหรือที่สายน้ำพัดพามาจะเติบโตและยึดเป็นที่อาศัย