เวลาไปเที่ยวป่า เรามักจะพบ ผีเสื้อ หลายชนิดไปรวมกันอยู่ตามริมห้วยหรือแอ่งน้ำ มากกว่าจะมาเกาะตามดอกไม้ นั่นก็เพราะนอกจากการกินน้ำหวานจากดอกไม้แล้ว ผีเสื้อยังต้องการของเหลวที่มีแร่ธาตุต่างๆ ด้วย
แร่ธาตุต่างๆ นั้นจะหาได้จากทั้งซากสัตว์ ผลไม้เน่า แม้กระทั่งปัสสาวะหรือมูลสัตว์ ที่มักจะอยู่ตามพื้นดินหรือแอ่งน้ำ จนเป็นที่ชุมนุมของผีเสื้อตัวผู้ที่ต้องการแร่ธาตุเหล่านี้ในการสร้างสเปิร์มและกลิ่นหอมพิเศษเพื่อดึงดูดตัวเมีย ส่วนผีเสื้อตัวเมียนั้นกินแต่น้ำหวานดอกไม้เสมอ
ตามแอ่งน้ำหรือที่ชื้นแฉะริมถนน ซึ่งมักเป็นที่โล่งแสงส่องถึง อาจพบผีเสื้อลงไปหากินรวมกันเป็นจำนวนนับร้อยนับพันตัว เกาะกันแน่น จึงเรียกกันว่า โป่งผีเสื้อ ในฤดูแล้งจะมีโอกาสพบโป่งผีเสื้อมากกว่าช่วงอื่น เพราะแหล่งน้ำมีจำกัด ผีเสื้อจึงต้องมารวมตัวกัน นับเป็นโอกาสดีในการไปเฝ้ารอดูและสังเกตลักษณะเด่นของผีเสื้อแต่ละชนิดได้
เหมยขาบ แม่คะนิ้ง น้ำค้างแข็ง ใครเคยได้ยินบ้าง รู้หรือไม่ว่าเหมือนหรือต่างกันหรือไม่ อย่างไร วันนี้ นายรอบรู้ มีเรื่องราวเกี่ยวกับของเย็นๆ ขนิดนี้มาฝาก
ในยุคสมัยที่เทคโนโลยีไม่เฟื่องฟู คนภูเก็ตสมัยก่อนเดินทางสัญจรทางบกด้วยวิธีลากจูงเช่นใช้ม้าลากเรียก แบ้เชี้ย ใช้คนลากเรียก หล่างเชี้ย แต่เมื่อเวลาเปลี่ยน เครื่องยนต์มาแทนที่แรงงาน เป็นจุดเริ่มต้นของภูมิปัญญาที่ชาวภูเก็ตรู้จักกันดีในชื่อ รถโพถ้อง
พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าฯ โปรดเกล้าฯ ให้เจ้าพระยาศรีสุริยวงศ์ ดำเนินการขุดคลองดำเนินสะดวกในปี พ.ศ. 2409 แล้วเสร็จในปี พ.ศ. 2411 มีความยาวกว่า 32 กม. ผ่านพื้นที่สามจังหวัด คือ สมุทรสงคราม สมุทรสาคร และราชบุรี
ลำปางได้ชื่อว่ามีวัดศิลปะพม่ามากที่สุดในประเทศไทย นับเนื่องจากสมัยรัชกาลที่ 5 เมืองลำปางอันอุดมไปด้วยไม้สักจำนวนมหาศาล เป็นที่หมายปองของบริษัทค้าไม้ต่างชาติซึ่งเป็นเจ้าอาณานิคมดินแดนต่างๆรอบๆสยามประเทศอยู่ในขณะนั้น ได้เข้ามาขอสัมปทานค้าไม้จากราชสำนักสยามที่กรุงเทพฯ เข้าทำอุตสาหกรรมไม้ในเขตเมืองลำปาง